شگفتا که خورشید ظفر همیشه از مغرب انتظارها طلوع می کند! و شفق سرخ عشق، هر شب قبل از نافلۀ پگاه بر پیشانی شقایق ها می درخشد!
شگفتا از بهار، که در سکوت سرد زمستان می روید!
و شگفتا از قافلۀ بیداری که هرچه می گدازند، رنگ نمی بازند!
پ.ن:به قول شیرازی ها جای شما سبز. امروز، نماز جمعۀ تهران، در جهان شگفتی آفرید... با حضوری وجدآفرین، شورانگیز و حرکت زا...!!
هنوز، معنی تصمیم اشتباه و خطای عامل انسانی در سقوط هواپیمای اوکراینی را نمی فهمم. هنوز این حرف ها برای من قابل هضم نیست و باورش هم برای من سخت است! من صحبت های سردار حاجی زاده عزیز را فقط نوعی عملیات استشهادی می دانم که شجاعانه مایه گذاشته و آبرویش را به پای آرمان شهدا و حفظ امنیت ملی کشور قربانی کرده است... شهادتت مبارک سردار.
من یقین دارم که در آینده ای نه چندان دور پرده ها کنار می رود و مقصران اصلی این حادثۀ تلخ، بی آبرو می شوند. به نظر من، عاملان واقعی این حادثۀ غمبار همان هایی هستند که پیروزی مقاومت اسلامی را بر نمی تابند و ادامۀ حیات سیاسی شان را در بحران آفرینی و نا امن کردن جامعه می دانند...
پ.ن:
شاید به خاطر عیاشی هایتان بود که آغاز سال جدید میلادی را به کام اهل مقاوت تلخ کردید و شاید به خاطر لبریز کردن عیش حرامتان بود که داغ سنگین تیکه تیکه شدن علمداران مقاومت را بر دل ما گذاشتید... دست هایتان بریده باد و شام عیش تان سیاه و تلخ باد.
امیدوارم امسال برای کاخ سفیدتان و دار و دستۀ نحس تان مبارک نباشد. امیدوارم کسانی که دستشان را به خون ابومهدی المهندس و حاج قاسم عزیز آلودند، هرگز طعم شادی را نچشند و رنگ سلامتی را نبینند...
***
خون مردان الهی، یقیناً تضمین تحقق وعده های خداست! و ما مردان مقاومت و ایثاریم، شیعه ایم. شیعه را چه باک از مصیبت، چه باک از غم! و چه باک از شهادت! اصلاً بهشت و رضوان ما زیر سایۀ شمشیرهاست، ما با شمشیر و دشنه و خنجر بیگانه نیستیم، شیعه در بیابان های خطر رشد کرده است و ما با خون دادن و خون دل خوردن قد کشیده ایم. ما سنت های الهی و یاری خدا را باور داریم و یقین مان هست که در پس هر غمی سترگ، فتحی بزرگتر نهفته است! پس مروارید اشک هایمان را بر دامان صبوری می افشانیم و با عزمی عمیق تر از پیش، فصل انتقاممان را با حرارت قلب های آهنین، رقم می زنیم...
پ.ن 1: این روزها دلنوشته های اهالی مقاومت، شبکه های اجتماعی را زینتی بهشتی بخشیده است. این روزها به برکت خون سرداران امنیت، فضای سایبر هم بوی غیرت گرفته است. این روزها ذوق و هنر و ادب و حماسه و عرفان اهل بصیرت حسابی گل کرده است. گویی که غنچه های سپیدِ سپاس، در بقچه هایی از جنس پاکی و احساس، به استقبالِ گرمِ لاله های ارغوانی دشت یاس می روند...
پ.ن 2: انتقام سخت گاهی باید از جنس شکار افعی های نفوذی باشد! یعنی همان ها که از زیر نقاب تدبیر و امید و اصلاحات به روی نظام خنجر می کشند...
لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلا مَن ظُلِمَ وَکَانَ اللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا. نساء 148
خدا دوست نمی دارد که کسی به گفتار زشت صدایش را بلند کند، مگر آن که ظلمی به او رسیده باشد، همانا که خدا شنوا و داناست.
****
برپایه آموزه های دینی، قاعدۀ ثابت الهی در روابط اجتماعی این است که انسان های دیندار، همواره خوش رو و خوش گو و خوشخو باشند و هیچگاه روان و گمان و بیان خویش را به درشتی و پلشتی نیالایند. اما، خدای انسان می دانست که این قاعده یک استثناء هم نیاز دارد. پس برای این که قدرت پدافندی اهل ایمان در برابر آزمندی ظالمان و منافقان دچار آسیب نشود، بلافاصله تبصره ای شفاف - اما منقطع - بر این قاعده نگاشت تا عنداللزوم سلاح بازدارنده ای باشد در برابر ستم طاغیان و تیغ بُرّنده ای باشد در برابر ظلم یاغیان و جفای باغیان...
مرحوم محقق اردبیلى هربار که از نجف به کربلا مشرّف می شد در مدت اقامت، نمازش را جمع می‌خواند. (یعنى هم نماز را تمام می‌خواند و هم شکسته)
او در این باره به یک قاعدۀ فقهی استدلال می کرد و می گفت: طلب علم واجب است ولى زیارت مرقد امام حسین علیه‌السلام سنت مستحب است. پس اگر سنت مستحب، مزاحم حکم واجب شود، انجام چنین مستحبى روا نیست و نباید به آن مبادرت ورزید. بنابراین، وقتی در شرع مقدس از فعلی نهى شده باشد، سفر براى آن، معصیت است و نماز در سفر معصیت، تمام است نه شکسته.
و نیز در احوالات محقق اردبیلی نوشته اند که ایشان در سفر به کربلا همواره در بین راه و در فرصت های سفر، به مطالعه و تفکر در پیچیدگی های علوم مشغول بود تا به دلیل ترک أَوْلَىٰ، سفر زیارتی اش سفر معصیت نشود...
پ.ن: با تلخیص و کمی ویراست از کتاب سرگذشت‌های عبرت‌انگیز، تألیف محمد مهدی اشتهاردی.
آقای روحانی رئیس جمهور بیخ ریشی ما دیروز هنگام تقدیم لایحۀ بودجه 99 در مجلس شورای اسلامی، آنچنان از پیشرفت و آبادانی و رونق کسب و کار و اشتغال زایی و ساخت و ساز مسکن و گل و بلبل بودن اوضاع اقتصادی و عمرانی گفت و گفت و گفت که فکر می کنم با این همه پیشرفت های حیرت آور، دولت های بعدی دیگه هیچ کاری برای انجام دادن نداشته باشند!!
کسی ندونه گمان می کنه در بهشت برین زندگی می کنیم!
یعنی زیر سقف بهارستان یکی نبود به این کثافت سرتا پا دروغ بگه تو که از گران شدن بنزین خبر نداشتی، چه طور از این همه پیشرفت خبر داری؟!
غلط نکنم، موادی که مصرف میکنه دوز توهّم زایی اش بالاست! :)
هرچه به پایان دورۀ نمایندگان مجلس نزدیک تر می شویم، بوی فتنه را بیشتر حس میکنم. هرچه به اسفند ماه 98 نزدیک تر می شویم، ماهیت فتنه ها مخوف تر می شود........ و هرچه به پایان عمر دولت حرامخوار روحانی نزدیک تر می شویم، تیغِ خیانتِ شیخ تزویر را عریان تر و شیطانی تر می بینم...
پینوشت:
اگر در بارۀ عشق از من بپرسند، خواهم گفت: عشق، واقعیتی نیست که مصداق زمینی داشته باشد. اصلاً عشق در روابط بین انسان های غیر الهی، وجود حقیقی ندارد...
به نظر من، آن چه از علاقه و دلبستگی، در روابط بین انسان ها، بین دو جنس مخالف و بین همسران جریان دارد، عشق نیست. مؤانست است، الفت است، مودّت است، عاطفه و احساس متقابل است. تعلق خاطر است، نوعی وابستگی و دلبستگی مشروط است. که همۀ اینها بر اساس یک نیاز یا منافع شخصی شکل می گیرد و بعد از شکل گیری، به تناسب رفتار دوطرف، گاهی داغ تر می شود و گاهی هم به خاموشی می گراید...
شاید بشود گفت که نقطۀ اوج دلبستگی و مودت های به ظاهر عاشقانه، در علاقۀ مادر نسبت به فرزند تجلی پیدا می کند که در مقایسه با محبت و دلبستگی های رایج بین همسران، ریشه ای تر، حقیقی تر و صادقانه تر است. اما، همین عشقِ عمیقِ مادرانه، همیشه کمال آور نیست و چه بسا گاهی زیانبار هم باشد. در حالیکه محبت بین زن و شوهر به گونه ایست که هرچه عمیق تر شود، نه تنها زیانبار نیست، بلکه سازنده تر، بالنده تر، ارتقاء دهنده، کمال آفرین و مفیدتر خواهد بود...
پذیرفتن حکم ولی فقیه تا وقتی که مطابق میل و منافع من باشد، چندان با ارزش نیست. اطاعت از رهبری، وقتی ارزش دارد که رأی ایشان در تضاد با سلیقۀ من باشد...
*******
فَلَا وَ رَبِّکَ لَا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لَا یَجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلِیمًا (سوره نساء. 64)
«... چنین نیست؛ به خدایت سوگند که ایمان آنها کامل نیست مگر آنکه در مشاجرات و اختلافات خود، حکَمیّت تو را بپذیرند و به آنچه در بارۀ آنها حکم می کنی تسلیم باشند و حتی در دلهایشان هم از قضاوت تو احساس ناراحتی و نارضایتی نکنند»
فتنۀ حسن روحانی اگرچه عمیق بود، اگرچه شکل انتقام جویانه داشت. اگرچه خون مردم بی گناه را ریخت، اگرچه دل خیلی ها را لرزاند و اگرچه به بیت المال و اموال مردم بسیار بسیار خسارت زد، اما به لطف خدا ناکام ماند...
رهنمود به موقع رهبری در مورد قیمت بنزین و حکم ایشان در مورد آشوبگران نیز، اگرچه به مزاق بعضی ها خوش نیامد، اما سِحر ساحران را باطل کرد و کشور را برای چندمین بار از خطر فتنۀ اشرار خارجی و داخلی نجات داد...
خدایا، سایه اش را مستدام بدار.
+ بین سیاست روحانی و کیاست خامنه ای عزیز، تفاوت از زمین تا آسمان است.
پ.ن:
