محرّم، خداحافظی و حلالیت.

چندوقتی که نبودم، سرگرم هیئت و عزاداری محرّم بودم، محرّمی که متفاوت بود با همۀ سال های عمرم... محرّمی که محدودیت های کرونایی طعم محبوبیت و مظلومیت عزای جگرگوشۀ رسول خدا را دوچندان کرده بود. محرّمی که آوای محزون نوحه هایش، امسال به گونه ای دیگر قلب ما را سوزاند و عطش و عشق و دلدادگی به اباعبدالله الحسین علیه السلام را بیشتر از همیشه به کام جانمان ریخت... 

*** *** ***

 

چندسالی بود که با مشارکت دو نفر از همسایگان عزیز، دهه اول محرم را در داخل خانه هایمان روضۀ زنانه برگزار می کردیم. اما امسال به خاطر محدودیت های کرونایی، طرحی نو درانداختیم و هیئت را به صورت زنانه و مردانه و با جمعیتی وسیع تر و چندروزی هم اضافه تر در فضای باز مجتمع مسکونی خودمان برگزار کردیم. یعنی روزهای مجلس ما شد پانزده روز و جمعیت 70 تا 80 نفری هیئت شد قریب 200 نفر...

مراسم محرم امسال ثابت کرد که هیچ دسیسه و نیرنگی نمی تواند شیعه را در حرکت روشنگرانه اش محدود و زمینگیر کند و ثابت کرد که پیروان آل طاها در هر بضاعت و مکانتی که باشند؛ می توانند شرایط را به نفع ارزش ها و آرمان ها تغییر دهند و تهدید و تحدید را به فرصت و وسعت تبدیل کنند... خدا قبول کند به یاد دوستان و همراهان عزیز وبلاگی بودم...

پ.ن:

1. به اتفاق چندنفر از اهالی قلم، قرار است ان شاءالله دایرۀ فعالیتمان را وسعت دهیم و در حوزۀ دیگری انجام وظیفه کنیم. به همین دلیل به روزرسانی این وبلاگ تعطیل خواهد شد.
2. از دوستان و همراهان عزیز وبلاگی و از همۀ اهالی قلم که وبلاگشان را می خواندم و از تک تک عزیزانی که اینجا را می خواندند و می خوانند، حلالیت می طلبم و ازحضور همه تون خداحافظی می کنم. لطفاً حلال بفرمایید.
3. تا پایان ماه محرم کامنت ها را پاسخ می دهم و بعداز آن پست های قبلی و درگاه نظرات بسته خواهد شد...